Hoe vruchteloos vastberaden
zoek ik naar iets dat baat,
voor mijn statisch geladen
te dun geworden draad?

Bedekt met de kristallen,
van al wat ik onthou,
lijkt het nog mee te vallen,
maar dat vervalt algauw.

Van spinrag noch van zijde,
veeleer een prikkeldraad:
niet echt een vrijgeleide
naar waar het mij om gaat.

Geen touw aan vast te knopen,
hoewel – dat luistert nauw –
dan toch – dat blijf ik hopen –
die rode draad van jou?