The fragility of Goodness?
Emoties zijn oordelen, zegt Martha Nussbaum.
Emoties overvallen ons, als we zaken evalueren in het licht van onze visie op ‘het goede leven’. Angst, hoop, medelijden, woede, jaloezie, verdriet, afgunst, hebben allemaal te maken met oordelen over wàt belangrijke ingrediënten zijn voor het goede leven. We voelen angst, omdat ons leven wordt bedreigd, hetgeen we aanvaarden als een groot goed.
Emoties gaan over kwetsbare kanten van mensen. Emoties zijn vaak verhit, ze nemen een mens in bezit & sturen zijn handelen zonder dat hij daarvoor zelf heeft gekozen. Mensen voelen zich vaak hulpeloos tegenover de emoties die zij voelen. Maar daarnaast benadrukt Martha Nussbaum dat deze emoties toch intelligent zijn: als men een emotie voelt, accepteert men elementen van de wereld waar men kwetsbaar tegenover staat.
Immers, als mensen alleen aandacht besteden aan de zaken die zij zelf onder controle hebben, dan missen zij veel van wat belangrijk is voor hun ontwikkeling naar het goede leven toe.
Aandacht voor kwetsbaarheden kan niet zonder emoties. Ze geven ons informatie over belangrijke behoeften van mensen. Deze menselijke noden kunnen we nooit oplossen, maar we kunnen de invloed daarvan op het leven wel verminderen. Dat kan alleen als we eerst zien & erkennen. Emotie is volgens Nussbaum het vermogen dat daartoe in staat is.

(Emoties, van stoïcijnse apathea tot heftige liefde, 2005  Miriam Van Reyen, Uitgeverij Klement, Kampen)

September zeventien:
een zilveren suikerstrooier.
Een dag die ons laat zien:
ons Pop wordt alsmaar mooier.

Dat niets van goud kan zijn,
in deze eeuw van ijzer?
So what, dag schone schijn,
ons Flapke wordt steeds wijzer.

Yes, yes, dress to impress,
niet bang van ‘t exentrieke:
voilà, ons kroonprinses,
ons glossy fancy Fieke!

M.a.M

Gerard Reve:
-”Als een kardinaal een scheet heeft gelaten, zeggen ze: sjonge jonge, wat ruikt het hier lekker, net of iemand uien staat te bakken. Dat soort katholieken, daar ben ik niet dol op.”
Rilke:
-”Onze zielen leven van verraad.”
Kleindochter:
-”Omi, ik kan niet slapen, want mijn droom is verliefd”.
Connie Palmen:
-” Als je op zoek gaat naar de waarheid achter je drijfveren & je motieven, kom je niet in sprookjesland terecht. Het is niet altijd leuk wat je van jezelf aan de weet komt.”
Paul Snoek:
-”Kloot, zei de Kwal, herken je me niet? Ik ben de weggesmeten kut van Ester Williams”.
Horatius:
-”Hij had om zijn hart eikehout en een drievoudige laag brons, die het eerst zijn broze boot aan de woeste zee heeft toevertrouwd.”
Stef Bos:
-”De mooiste dingen schrijf je, als je ego buiten spel wordt gezet.”
Potgieter:
–”Ik min u, Oude! Met uw stroefgeplooide trekken.”
Willem Wilmink:
-”…en ik doe het Boek van alle Droefenissen dicht.”
Bredero:
-”Met een scheetse lach gaat zij mijn lijden honen…”
Seinfeld:
-”Een moedervlek? Het lelijke broertje van de sproet!”
Picasso:
-”Je ne cherche pas, je trouve.”
Joris Note:
-”Alles bleef gehuld in duistere halfgenoemdheid.”
Vrouw in de Himalaya tegen Michaël Palin:
-”De mensen komen hier hun hart wassen.”
Juliën Vreebos:
-”Positief? Ik ben ne valse plezante.”
De Schoolmeester:
-”O ziel met angst vervuld, als varkensworst met zult!”
Willy DeVille:
-”Nothing is as heavy as an empty heart”.
Gloria Steinem:
-” A woman without a man is like a fish without a bicycle”.
Blaise Pascal:
-”The self is hatefull”.
Peter De Graef:
-”De liefde is niet blind, integendeel, ze opent de ogen voor de voortreffelijkheden van de ander…”
Jacob Israël de Haan:
-”Jammer dat het grote publiek geen hart heeft: ik zou het graag breken.”
Otto Weiss:
-”Zou het waar zijn wat iemand beweerde, dat vele krantelezers gevoeliger zijn voor drukfouten dan voor denkfouten?”
Gerrit Komrij:
-”Te veel heiligheid -het is niet goed voor de spijsvertering,  je gaat er geestelijk van stinken.”
-”Haal een Engelse voetbalsupporter en een werkloze jongere op een camping, allebei straalbezopen, voor de geest en je weet hoe de hel eruit ziet. De eerste gesubsidieerde openlucht-hel ter wereld”.
Pink Floyd:
-”All in all, you’re just another brick in the wall”.

Schrapen maar.
‘Met een schrapend voorwerp bewerken’.
Koollagen, wortelen, nieuwe aardappelen, parketvloeren, zelfs baarmoeders, kelen & tongen worden geschraapt om ze te ontdoen van ongewenste lagen verf, teer, aanslag, slijm of ongemak, al naargelang het ‘evile’ euvel. Met dunschillers, schraapmessen, curettes, of met schraapijzers, voorzien van een punt aan het vooreinde, scherpe kanten & een handvat in het midden.

Maar ik weet het wel, Vriendje,
als er ‘teer’ van je ziel wordt afgeschraapt, als de kwetsbare slijmlaag van je hart
er genadeloos wordt afgehaald door de wraakzucht van de verworden werkelijkheid, en als bovendien je bloedende schrafelingen door hellehonden worden besnuffeld, dan valt daar lang niet zo’n bezienswaardig schilderij van te maken als deze ‘Raboteurs de parquet’
van de Parijse schilder Gustave Caillebotte.

Nee, dan kan je alleen maar onhoorbaar schreeuwen om een beschermende laag.
Ik voel mij alleszins geroepen om die aan te brengen.

Zijn we weeral einde zomer,
tuin die plots de toon aangeeft?
‘t Najaar kent geen mens, geen dromer,
die niet ergens spijt van heeft.

Maar wat hou ik van je geuren,
herfst, en van je zacht gezucht,
van je kladders & je kleuren,
van je bruingebakken lucht.

Tel je uren, niets blijft duren,
wesp die vreugd noch vrucht ontziet,
scheer je weg van mijn kwetsuren,
ik verdraag je roofzucht niet.

Of het nu
vanaf de Mannesmannturm is in Wenen
of vanaf de watertoren in Mechelen-Zuid,
vanaf de Goldbergturm in Sindelingen
of Toren Blosenberg in Zwitserland,

vanaf de Longwave Transmitter Junglinster
of de Sunsphere in Knoxville,
vanaf de Space Needle in Seatle
of vanaf de Funkturm in Berlijn,

laten we nooit of te nooit
nog hoog van de toren blazen,
zo ongepast als dat zou zijn.