Hij, de vader, ons ten hoeder
toegewezen, toegewijd.
Zonder hem geen melk, geen moeder,
zonder hem geen uur, geen tijd.

Hij de poort, wij de scharnieren,
hij de sleutel in ons slot.
Hij die scoort, wij die hem vieren
als een koning, als een god.

Smolt de gloeidraad van ’t getover,
kroop het bloed waar ’t niet kon gaan,
wij vloeien geruisloos over
in elkanders voortbestaan.

°°°

Op vaders geboortedag, 13 april 1919, was de gemiddelde temperatuur 7,7°C,
lag er dat jaar op 29 april nog sneeuw in Antwerpen, en steeg het kwik in juli tot maximum 17,4°C!

MAAR HIJ HEEFT SINDSDIEN
98 JAAR LANG WARMTE OP DE WERELD GEBRACHT.

VIC NEES
2013-2018

Herrezen, een feniks, zo ken ik hem wel,
speelt hij ’t spel der onsterfelijke genen.
Ontvroren de grond & gesmolten de sneeuw,
zelfs de schreeuw van de gier is verdwenen.

Reeds vijf jaar ontbreekt in mijn oren zijn stem,
toch hoor ik ad rem hem nog spreken.
In bonis, synchronisch, totaal non verbaal,
geen nood meer aan taal noch aan teken.

Hoe sprakeloos plots ook ternauwernood,
zelfs de dood wist zijn mond niet te snoeren.
Hoe fel licht hij op, met de hand op het hart,
uit het zwart van vervaagde contouren.