Hij schrijft. Hij beklijft. Hij blijft.

Want ja hoor, hij bakt er wat van. Zij het niet met blader- maar met kruimeldeeg. Halfsegats, of halfsegods? Hoewel niet wonderbaarlijk geboren uit zijn goddelijke moeder Demeter, die aanvankelijk door haar eigen vader werd opgeslokt & weer uitgebraakt, en bij wie Poseidon een paard wist te verwekken, maar toch. Ook zijn medemoeder leerde hem alleszins akkeren, ploeteren & in de -eveneens aan haar gewijde- pijnboom klimmen.

Noemde hem Dimitri, my boy with the demon blood, en voilà:
Nomen est Omen.
Want inderdaad, hij heeft zich ‘verhulst’. Taai, verstekeld & winterhard als geen ander zijn naam in eigen bast gebeiteld.
Als the One & Only Holly King, die van midzomer tot midwinter weer volop aan zet zal zijn?

Zijn -door galluszuur gelooide- woorden glanzen als leer, alsof ingesmeerd met een mengsel van traan & rundvet. Voorzien van een vochtbestendige waslaag & doornige randen, ter bescherming tegen vraat, maar langs de zielzijde soepel geslagen -gekrispeld, zo geheten- met behulp van een stuk gegroefd hout?

Wat er ook van zij, zelfs als z’n bladvullende woorden ten langen leste uitverteld & vervangen uit z’n handen zullen vallen, zal Holly Speckle, het Hulstdekselbekertje, er nog iets iets moois van maken met z’n eigen -dito dekselse- gezwam, tot zelfs de taaiste woorden doorzichtig zijn geworden, en geheel met spikkeltjes bespat.

Men durft hem niet te belagen, men denkt, hij heeft iets met de bliksem & de eeuwigheid van doen.
Deze donkere, mystieke Verhulst, die een kostbare aanwezigheid wordt genoemd, zowel in de tuinen der dondergoden,
als in die van ons allen. Want een glimmer, een groenblijver met bladeren, effectiever dan prikkeldraad, en waarvan de nerven fungeren als een soort bliksemafleiders.

Geen enkele andere Dimitri in de Benelux, die zo goed zeewind, zure grond & schaduw weet te verdragen?

Als hij toch ooit af mocht kraken of geveld zou raken, die zeer gewilde boom die hij over het leven heeft opgezet,
-ontkiemd onder de voetstappen van Jezus?-
dan zal van zijn schors teer worden gemaakt om vogels mee te vangen.
En van zijn harde hout zullen schaakstukken & muziekinstrumenten worden gemaakt,
alsook deurknoppen & knuppels voor veedrijvers.

En wit als het is van binnen, kan het eveneens dienen als vervanger van ivoor, of zwart worden geschilderd als ebbenhout.
Bij verbranding zal het zo heet worden, dat de kool ervan kan worden gebruikt voor het smeden van scherp gereedschap.
Doch er kunnen ook scheepjes-in-flessen van worden gemaakt, of wie zou er geen wandelstok van willen, zoals ook Goethe er één had. Zelfs Harry Potter schijnt er een toverstok van te hebben.
Maar rode bessen?

Nee.
Mannelijk opgezette bomen krijgen geen bessen, net zomin als pikdorsers. Die maaien, dorsen & verschonen  -voorzien van schudders, zeven & een dieselmotor-
al het zaad van de wereld & van zichzelf
in één enkele werkgang.

Daar de oogst,
en hier het stoppelveld.