“HET ONTAARDEN VAN HET VRIJHEIDSDISCOURS IN EEN EGOCENTRISCHE KREET IS ONTSTELLEND.

HET IS TRAGISCH HOE HET VRIJHEIDSIDEAAL HEEFT GELEID TOT EEN WEIGERING VAN VERANTWOORDELIJKHEID.

DE VRIJHEID OM NIET SAMEN TE WERKEN, OM NIET GEVACCINEERD TE WORDEN, OM DEMOCRATISCHE SPELREGELS AAN DE LAARS TE LAPPEN.

DE SAMENLEVING WORDT NIET LANGER BESCHOUWD ALS DE ZORG VOOR DE ANDER, MAAR ALS EEN JUNGLE WAARIN IEDEREEN ZIJN ZIN MAG DOEN.”

STEFAN HERTMANS
in de Standaard Der Letteren, over dit tijdperk van aardverschuivingen.

Ongevaccineerde collega’s die hun -van de directie gekregen- zelftesten resoluut boven op de kast zwieren. Denkend te moeten verkondigen: IK TEST NERGENS VOOR! Of met een bord voor hun kop rondlopen, waarop in fiere letters te lezen staat, alsof het een heldendaad betreft: IK BEN NIET GEVACCINEERD!

Of wat te denken van: STIK IN JE PRIK! STOP DE VACCI-NAZIES! FUCK JANSSEN, IK WIL DANSEN! COVID 19 IS A LIE! Of last but not least: UNVAXXED SPERM IS THE NEXT BITCOIN! Straks gaan ze nog – en zie dat maar aan – ongemaskerd zingen: Hei, ruimt de baan, alwaar wij gaan, wij fiere Covid-helden?

Te koop: zaad van ongevaccineerde mannen? Daartoe de benen gespreid, de broekzakken opgebold, alsof dat ‘unvaxxed sperm’ daarin reeds zit opgeslagen?

Je zal maar net dat felle ‘DIT IS MIJN HOF’ van Chris De Stoop aan ’t lezen zijn, waarin hij het onder andere heeft over dekstieren & witblauwe dikbillen.

‘Een nieuw fenomeen deed zijn intrede op het erf: de kunstmatige inseminatie ofwel KI. Sommige koeien werden nog door de eigen fokstieren gedekt, maar voor anderen werd het KI-station gebeld. Dan kwam de inseminator, die in zijn autokoffer een stikstofvat vol rietjes met ingevroren sperma had. Hij injecteerde het zaad in de koeienschede met een lange, dunne lans. De boer mocht uit een catalogus kiezen van welke stier hij een rietje wilde. Topstieren met de juiste maten zijn erg in trek en worden duur betaald. Het beste stierensperma reist diepgevroren de wereld rond. Gedekt door de spuit. KI-stieren luisteren allemaal naar ronkende namen zoals Apache, Sirocco, of Inquisiteur, terwijl onze eigen beesten met vrij banale bijnamen werden omschreven, zoals Schijter, Zwiebel of Pannelat. Soms klinken de notities van ma in haar agenda als poézie: ‘Schone Madame gedekt door Mooie Billenman.’

MAAR NU GAUW WEER TERUG
NAAR DAT BOEIENDE HOF VAN DIE AL EVEN BOEIENDE CHRIS DE STOOP.

‘Hoe wordt een spermabank eigenlijk aangelegd?’ vroeg ik op en dag langs mijn neus weg aan de inseminator. ‘Wel’, zei de man aarzelend, besmuikt naar mijn moeder kijkend. ‘ We laten de stier springen op een fantoom’. ‘Een fantoom?’ ‘Ja, een kunstkoe. En als hij het fantoom een beurt geeft, hebben wij genoeg voor duizenden rietjes. En dan kan iedereen kiezen tussen sperma van Fakir, die een hoge schoft heeft, Sirocco met zijn brede rug, Ganoche met zijn superbillen…’ ‘Geef mij maar die met de dikke billen’, zei ma. ‘Een goeie keuze’, prees de inseminator.’