Of je nu een mond hebt als een hooischuur of je bent er al dan niet op gevallen: het zal zo stilletjes aan eender zijn. Zet je masker maar op, en weg is de mond, alsook waar hij van vol is. Iets te zeggen? Het is allemaal de mond maar getergd, wat de muilkorf verbergt. In de winkels wordt je als koeien in het slachthuis door een smalle gang naar het genadeschot van je aankoop gejaagd, geen uitwijk of ontsnapping meer mogelijk. De grond onder je voeten lijkt op een gecontroleerd mijnenveld vol waarschuwingen. Veeg je mond maar af, en zeg dat je al gegeten hebt. Het blijft sowieso hard lopen, niet vallen en gauw terug.

Men kan de mensen de mond niet stoppen? Zowel voor de tandenlozen als voor wie met een zilveren lepel in de mond is geboren: een grote mond opzetten is er voorlopig niet meer bij, laat staan speekselbellen blazen. Dat wordt dus binnensmonds mopperen. Voorlopig liefst geen monden die tekeer gaan als lazaruskleppen. En wie gal in de mond heeft, kan sowieso geen honing spuwen.

Oog-om-oog kan nog, tand-om-tand dus niet meer. Iemand aan de tand voelen evenmin. En het zal lachen worden in je baard, niet in je vuistje. De tanden bloot? Alleen nog thuis. Daar hebben we gelukkig onbeperkt mooi praten, zelfs zonder blad voor de mond. Een spitse neus, een spitse kin, daar zit Sinjeur de Duivel in?

Al tart het onze stoutste dromen: voor wie buiten wil komen, is een mondkapje mooi meegenomen? Mooi, dat zal er al vanaf hangen. In ieder geval: weg zijn dan de wilde haren in de neus, weg die twee diepe voren naar de mond, weg die dubieus geworden lachrimpels. Echter, doen alsof de neus bloedt zal dan niet meer kunnen. En onbeperkt een frisse neus gaan halen misschien al evenmin.

Doch het deksel op de letterlijke neus krijgen zal allicht minder pijn doen deze zomer, al zal dat in figuurlijke zin juist het tegenovergestelde zijn. Wie niet besnot is moet alleszins zijn neus niet vegen. Bovendien, mondvrienden zijn geen vliegenpoten waard, wordt er gezegd, en gebraden duiven vliegen ons sowieso niet in de mond. Welaan maar vlug aan ’t naaien, ’t is covid jaargetij!

Adam, gij zult werken? De morgenman bidt om geen herberg, maar de kroon op zijn werk blijkt corona te zijn? Echter, àls de ploeg werkt, dan blinkt ze. En de dag van morgen zal wel ‘voor zijn zelven’ zorgen? Heden is heden, maar morgen is een onbegrijpelijke dag. Dat onze kinderen dus maar rijke ouders mogen krijgen.

Doch de morgenstond heeft niettemin nog altijd goud in de mond en hoeft gelukkig geen mondmasker op. En de blauwe lucht begint uit te breiden, je kan er al een broek uit snijden. Aller dagen zon is nog lang niet onder, en ze schijnt de vriendelijkheid zelve te zijn. Dus hopelijk krijgen we op termijn ook weer wat rozengeur & maneschijn? Sing, Cohen, sing, ring the bell that still can ring!