Lucifer, alias Zwavelstokje?
Liefde gaf hem duizend namen: Vlamhoutje, Spaantje, Allumet.
Zwaveltje, Zwengeltje, Zwaveldop. Stekske alias Kretske.

Solferke, Fliemke, Spikske. Of Strijkhuske, Striekerke, Tintelton.
En last but not least: lichtdrager. Want wat baten kaars en grill,
als het stekske niet branden wil!

Inderdaad, het mag gezegd: hoe dienstvaardig, die kleine Lucifer.
Zijn populieren houten lijfje, wiens boom er vijfentwintig jaar
over heeft gedaan, behoedt ons voor “au!” geroep.

Doch hoe ruw wordt hij niettemin van zijn geel gemutste
kopje ontdaan, als we licht willen in de duisternis,
of zeg maar, een beetje gezelligheid.

Maar gelukkig, lucifer & kaars zijn goede vrienden:
de ene heeft het vuur maar kan niet lang branden,
de ander kan heel lang branden maar heeft geen vuur.

Moedige Lucifer heeft zijn licht overgedragen aan
hunkerend ‘keersenkind’ en allebei zijn ze even blij met zoveel
licht plots in het donker, onderaan die gevaarlijke trap.

Niet te beschrijven wat dit oproept, maar dat hoeft ook niet:
dit kun je geen opportunistische ruilhandel noemen,
dit is een aanblik die verblijdt,  dit is saamhorigheid,

“Meer dan ooit heb ik jou nodig” zingt de ene voor de andere.