Mijn brieven onder zegel,
het maanlicht, dit kwatrijn,
wat ik voor u ook regel,
’t zal in der minne zijn.

De sterren die ‘k laat vallen,
mijn roes die ’t hoofd in stijgt,
de kurken & de knallen,
mijn hart dat zingt, dat zwijgt.

Elk riet dat ik zal buigen,
elk uur dat bindt, dat scheidt,
zal wit op zwart getuigen
van mijn genegenheid.