Berekend om te raken,
die steeds weer eerste steen?
Noch voor- noch tegenspraken,
men smijt & smeekt u: ween!

Geen steenworp, hoe ten zeerste
ontkent ook op termijn,
zal ooit zowel de eerste
alsook de laatste zijn.

Wie minder zonder meer is,
werpt zelfs zijn hart van steen:
‘t sinister ‘solus eris’
dat sist ‘ je bent alleen…’