Hoezo, wij hebben ons vanmorgen ‘vergaapt‘ aan de bloedmaan?
Volgens het woordenboek ‘met grote bewondering naar iets kijken,
zonder het te begrijpen of te doorzien’.

Een verkeerd gekozen woord dus, dat sowieso een zweem van
denigratie oproept. Want al wie daar voor dag & dauw voor is
opgestaan, wist inmiddels perfect wat er zich afspeelde.

Zon, aarde & maan staan in één rechte lijn, waardoor onze aardbol,
die in het midden staat, het voor de maan onmogelijk maakt om het
meeste licht van de zon op te vangen.

Daar wordt de maan donker van, maar niet onzichtbaar en dat
begrijpen wij perfect: de rode kleur wordt veroorzaakt door zonlicht
dat via de aardse dampkring nog op de verduisterde maan valt.

Geen ruzie dus tussen de zon & de maan. En ook onze koning ziet
er al lang geen voorspelling meer in van een aanslag op zijn kroon,
dus geen interim-koning nodig om hem even te vervangen.

De maan is niet ziek, wij hoeven dus ook geen geneeskrachtige
liederen te zingen. Gewoon twee ogen om te zien. En verre vingers
tien, want bovendien is de maan ook geen bloedappelsien.

En de maan staat ook niet in brand.
Dus Maneblussers in Mechelen: alweer loos alarm!

‘Siet den hont zijn muyl opheffen,
en ’s nachts naar de mane keffen,
die hem niet en acht een sier’.