In zijn beste kostuum, zo ondraaglijk mooi uitgedost
door z’n laatste ringetje gehaald, zeg me waarom:
-“Awel, vader, waar moet ge naartoe?”
Geen antwoord. Koud zweet op zijn voorhoofd.
Doch zijn aanblik lijkt te zingen: zit m’n dasje goed,
zit m’n jasje goed, vader gaat op stap.

Naar café ‘Den Engel’ allicht, dat wordt een lange nacht
dus niet meer uit de kleren vandaag.
Hij wacht op vervoer zeker? Hoe voorbeeldig, hoe geduldig.
Maar zo bleekjes, vader, heb je d’r eigenlijk wel zin in,
blijf anders toch gezellig thuis.
Niettemin, hij is gegaan, hopelijk was er Kirr Royal.

Donkerte, gij slaap van het licht, maak hem onvindbaar
voor de dief in de nacht, die denkt
dat er niemand thuis is. Een engel duwt nu de klok,
sinds vader er, bedolven onder rode rozen,
tot stof & as is wedergekeerd.
Sinds een greepje daarvan als zeezand in een doosje zit.