ROSA RUGOSA

Rosa Rugosa, mijn rimpelroos bloeit weer,
Rosa Rugosa, M.M. Grootendorst,
roodzaam, sub rosa, zij ‘t niet ongemoeid meer,
haar blij gebloei stuit mij tegen de borst.

Taai, te vertoornen, doch buigzaam van binnen,
Rosa Rugosa wacht weer rusteloos,
dikker van doornen, zij  ’t zachter van zinnen,
op het verlossende schot in haar broos.

Staat zonder blikken, doch niet zonder blozen,
water geweigerd, toch open te gaan.
Niemand te prikken, laat staan lief te kozen,
Rosa Rugosa, wat doe ik je aan.