Soms wil ik dat er straks
als mijn dode hoofd niets meer weet
in mijn gedichten een vreselijke
ziekte zal uitbreken.

Woordenpest bijvoorbeeld, iets zwarts
dat lettertekens vreet
en betekenissen aantast.

Waarom zou jij ze mogen lezen
als je mijn verdwenen
ik geen antwoord kunt geven?

Maar vaak hoop ik dat dit papier
nooit vergaat of vergeelt,
zodat honderd jaar van hier
of nog veel eerder een heel

lieve maar ook zeer eenzame
latere, liefst een dame,
het stof van de bladzijden veegt
en letter voor letter leest:

eindelijk eindelijk samen.

‘Soms maar vaak’
gaan mensen ineens dan toch dood.
Of blijkt dat veeleer dus de wonderlijke titel te zijn
van een onsterfelijk gedicht.

Willem van Toorn, dichter, schrijver & vertaler,
overleden op 31 mei 2024, geveld door een longontsteking
op 88-jarige leeftijd.