Het nieuws neemt steeds afschuwelijker vormen aan. Geen mens die tegenwoordig nog nodig moet worden wakker gekust, vrees ik. De vraag is veeleer: wie kan er in godsnaam de slaap nog vatten? Zelfs Doornroosje is uit haar sprookje ontwaakt als uit een nachtmerrie.

Schoonheid is onze redding? Hoewel die mij eveneens vaak doet kreunen als van pijn, en mij zielsdiep doet zuchten van dat mateloze teveel. ‘Immers het schone is niets anders dan het begin der verschrikking dat nog net te verdragen is, en wij bewonderen het zo, omdat het onaangedaan nalaat ons te vernietigen..’ aldus Rilke.

Niet kijken maar zien? Zolang wij bewonderen zullen wij niet vernietigd worden door het gruwelijke? Des te liever verlies ik mij aldus aan – ook al zou hij mij vermoorden – Gerrit Achterberg, zal ik levenslang graag luisteren naar Robert Long, heb ik Toon Tellegen lief, en wie dan ook. Terwijl ik de hemelen hoor bidden: ‘Laat het lijden bij u eindigen.’