Wat een beklijvende film, gisterenavond op Canvas. Dat joeg me daarna, ondanks de reeds begonnen nacht, nog even naar mijn computer om er alsnog wat meer over te vernemen. En vooral dan over die fascinerende 90-jarige hoofdrolspeler Harry Dean Stanton. Hij blijkt ‘een icoon van de Amerikaanse cinema te zijn, met die fantastische karakteristieke kop vol groeven’, zo kwam ik al gauw over hem te weten, zeer tot mijn genoegen & welbevinden.

“Lucky” volgt de spirituele reis van een nukkige, 90 jarige, kettingrokende atheïst. Iedereen kent Lucky in het zonovergoten stadje in Arizona. Veel gebeurt er niet vandaag, en morgen waarschijnlijk ook niet. Hij heeft een rigide levensritme: bed uit, sigaret, yoga, sigaret, aankleden, laarzen aan, hoed op, de deur uit. Lucky keuvelt en kibbelt met zijn dorpsgenoten en toevallige passanten (onder wie David Lynch, die zijn schildpad is verloren). Ondertussen moet hij vrede maken met het idee dat ook zijn leven eindig is. “Lucky” is een liefdesbrief aan het leven en een meditatie over eindigheid, spiritualiteit en menselijke verbinding. Bovendien is de film een ode aan de carrière van de fantastische cult- en karakteracteur Harry Dean Stanton. (Bron: Filmvandaag/Magnolia pictures).

De acteur speelt het negentigjarige titelpersonage prachtig, of het nu in cowboyhoed is of alleen in zijn onderbroek. Lucky is voornamelijk de show van Harry Dean Stanton, en een waardig afscheid van de acteur, helaas een jaar nadien gestorven op zijn 91ste.

Lucky is een oorlogsveteraan die tijdens de Tweede Wereldoorlog in de marine dienst deed, zo blijkt uit een gesprek in de film, als hij een andere veteraan spreekt. Dit gedeelte uit Lucky’s levensgeschiedenis lijkt geïnspireerd op dat van Harry Dean Stanton zelf, die ook in de marine zat tijdens de Tweede Wereldoorlog. Details over de oorlog waarin beide veteranen vochten lijken zo uit het leven gegrepen, wat Stantons acteerwerk extra cachet en realisme geeft. Dit is niet slechts een acteur die een rol speelt als een man die terugkijkt op een lang leven op het moment dat de dood dichter en dichterbij lijkt te komen, Stanton beleefde die situatie op dat moment ook echt.(bron: filmtotaal.nl)

Inderdaad, een film die ik niet licht zal vergeten. Ik werd meteen moeiteloos verliefd op deze prachtige negentigjarige. Wat had ik hem graag daadwerkelijk willen omarmen.

Terwijl ik bezig was dit op te schrijven, vloog er plots een tortelduifje tegen mijn raam, met een knallend geluid alsof er een kogel op mij werd afgevuurd, die echter uiteenspatte als een vuurwerk van witrozige pluimpjes. Ik heb het machteloos & adembenemend aanschouwd, zowel met de moed der wanhoop als met de acceptatie ervan, precies zoals ik ook gisterenavond naar de film ‘Lucky’ heb bekeken: ten diepste aangegrepen.