26 november.
Honderd jaar geleden, anno 1923.
In gedachten zie ik ons moeder geboren worden,
onder de blije roep: “Het is een meisje!”
Dus toen al
met een piepklein baarmoedertje
in dat rillende lijfje, waarmee zij later
acht kinderen ter wereld zal weten te brengen.
Zij, die ik toen al
zo graag in mijn armen had willen nemen.
Om haar te koesteren, om haar gerust te stellen,
om haar aan mijn hart te drukken.
Vandaag dus, 100 jaar geleden
de geboorte van ons klein moedertje in spe.
Maar hoe koud het in de wereld soms ook was,
zij is 74 jaar lang één & al warmte geweest.
Moeder, waarom leven wij?
Het antwoord was er altijd al voor de vraag.
En zoals ook mijn eigen kind mij later zou vragen:
als ik oud ben, word jij dan mijn kindje?
MARIE HUANA 